माझी कविता-४

पहाटे पहाटे सूर्य उगवला|
आणि दूधवाला| दारापाशी|

बेल वाजवोनी "किती देऊ बोला"
म्हणे तो आईला| उठवोनी|

ऐसा सुरू होई आईचा दिवस|
बदलोनी कूस| झोपतो मी|

"उठा उठा आता वाजलेत सात!"
आईला संगत| रेडीयोची|

"सव्वासातच्याही बातम्या संपल्या|
कहर जाहला| गधड्यान्नो!"

मग बाबांचीही आईलाच साथ|
पेकाटात लाथ| बसतसे|

चुटकीसरशी उठे अंथरूण|
थोबाडे धुवून| सज्ज आम्ही|

उकळता चहा पेपर पुढ्यात|
त्याची काही बात| और असे|

पेपराचे मग जाहीर वाचन|
शिव्याही घालून| चालतसे|

साडे-आठ झाले-घड्याळ दाखवे|
दादाला आठवे- तेव्हा मग|-

पावणे-नवाला प्रॅक्टिकल आहे|
बाळ धन्य आहे- आज्जी म्हणे|

उठतो उशीरा आवरे निवान्त|
कसे या जगात| चालणार|

एकापाठोपाठ जातसे दुसरा|
मागून पसारा| टाकोनीया|

कसा मी आवरू सगळा पसारा|
आईचाही पारा| चढतसे|



सारे गेल्यावर घर होई रिते|
आज्जीला म्हणते| तेव्हा आई|



घरातली सारी कामे उरकून|
सुस्कारा टाकून| बसे आई|

रिमोट हातात म्हणते मनात|
टीव्ही लावूयात| आई जेव्हा|-

तेव्हा जाते वीज दाबता बटन|
भार-नियमन| सुरू होई|



होते संध्याकाळ- देवापाशी दिवा|
धूपही लावावा- आईनेच|

मग येतो आम्ही दमून भागून|
आमच्या मागून| बाबा येती|

टीव्ही होतो सुरू सोबतीला खाणे|
उशीरा जेवणे| आटोपती|

नन्तर झोपतो आम्ही सारेजण|
आई विरजण लावतसे|

सारे झोपलेले जागी एक आई|
तिच्या कामांनाही| अंत नसे|

साऱ्या घरासाठीच आई जागते|
ज्योतही तेवते| देव्हा-यात|