काही ओळी सुचून जातात. कुठूनतरी उडत उडत अचानक आपल्या हातावर येऊन बसलेल्या फुलपाखरासारख्या.
अशावेळी या ओळींना कवितेच्या साच्यामध्ये बसवायचं नसतं.
त्या मनोहर फुलपाखराकडे नुसतं बघत बसण्यातच खरा आनंद मिळतो!
मी अजूनही त्या वाटेवर घुटमळतो
अन अजूनही त्या आठवणींना स्मरतो
काळाच्या पारंब्यांच्या आडून आता
'तेव्हाचा मी' आताच्या मजला दिसतो!
