दिशांची लावुनी दारे स्वत:मध्येच रुतलेला
असा गंभीर आताशा कवी माझ्यात भिनलेला

विचारांच्या अशा बेभान लाटा आदळाव्या अन
मतीच्या वादळाने सुन्न व्हावा देह हा सारा,
परंतू पावसापाठून ये मृद्गंधही तैसा
जणू ओंकारानादाने मनाचा धुंद गाभारा

कसे चित्तात अन वृत्तीत या अद्वैत साधावे
अनन्ताच्याच ध्यासाचा अनादी यज्ञ हा आहे!
क्षणांच्या आहुतीने चेतना ही तेवते आहे!