मोकळे आकाश झाकोळून गेले
अन् दिशांना काजळाचे पूर आले
तू अशी बेभान, संध्याकाळ वेडी
दाटले माझ्या मनी काहूर ओले!
आज रात्री चंद्रही येणार नाही
चांदण्याने चिंब मी भिजणार नाही
बोचरा अंगावरी झेलून वारा
कोरडे हे वृक्ष भांबावून गेले!
दूर काही डोंगरांचे नग्न माथे
आंधळ्या आगीत झाली भस्म शेते..
पाहते धास्तावुनी अग्नी दिलेला-
या धरेने काय ऐसे पाप केले!
बोलका अश्रू तुझ्या गालावरी हा
हुंदक्याचे गूढ सारे सांगणारा
काळजाचा अन् इथे चुकवून ठोका
खोल काही सूरही सांगून गेले!
No comments:
Post a Comment